تاثیر عوامل اقتصادی - اجتماعی بر امید به زندگی در ایران

مقدمه: عمر طولانی در یک کشور بیان‌گر برخوردار بودن از یک سطح بهتر و مناسب‌تر زندگی است.امید به زندگی بطور مستقیم مرتبط با رفاه اجتماعی، سلامت انسان‌ها و توسعه اقتصادی است. هدف این پژوهش شناخت تاثیر عوامل اقتصادی (تولید ناخالص داخلی سرانه، تولید مواد غذایی) واجتماعی (تحصیلات، رشد جمعیت) بر امید به زندگی در ایران است. روش پژوهش: پژوهش حاضر علی بوده و از داده‌های سری زمانی در طی سال‌های 1350 تا 1392 برای برآورد مدل تحقیق استفاده شده است. به منظور دست‌یابی به هدف پژوهش از، مدل خودتوضیحی با وقفه‌های توزیعی و نرم‌افزار ماکروفیت 4.1 استفاده شده است. داده‌های مورد نیاز از بانک جهانی، بانک مرکزی و مرکز آمار ایران استخراج شده است. یافته‌ها: تولید مواد غذایی، ثبت‌نام در مدارس اثر مثبت و معنی‌دار و تورم، رشد جمعیت، و انتشار گاز  co2ارتباط منفی و معنی‌داری بر امید به زندگی در کوتاه مدت و بلند مدت در ایران دارد. اگرچه در کوتاه مدت رشد تولید ناخالص داخلی تاثیر معناداری بر امید به زندگی ندارد لیکن در بلندمدت اثر مثبت و معنادار بر امید به زندگی دارد. نتیجه‌گیری: دولت بایستی توجه ویژه به عوامل اجتماعی و اقتصادی موثر یر امید به زندگی در ایران داشته یاشد.